طراحي سازه هاي مقاوم در برابر زلزله همواره به عنوان اصلي ترين هدف مهندسي زلزله مطرح بوده است. روش هاي فراواني در طي دو قرن اخير براي راحتي ساختمان هاي ضد زلزله توسط مهندسان ارائه شده است. مدرن ترين اين روش ها جداسازي ارتعاش يا جداسازي لرزه اي نام دارد. در اين شيوه تلاش مي گردد به جاي مهار نيروي زلزله درون اسكلت بنا، از انتقال نيروي زلزله به سازه جلوگيري شود. اما نكته اينست كه در اين روش تنها از انتقال درصدي از نيروي زلزله به سازه جلوگيري مي گردد و اين عمل توسط وسايلي به نام جداساز انجام مي شود. اما در پي هاي دوطبقه تقريبا هيچ قسمتي از نيروي زلزله به سازه منتقل نمي گردد و عملا جداسازي صد درصد انجام مي گيرد. طراحي سازه هايي با پي هاي دو طبقه مي تواند به طور كامل ساختمان ها را در برابر زلزله ايمن سازد.

ساخت سازه هاي شناور با قابليت تعيين ميزان بار وارده از زلزله بر فونداسيون و زلزله نگاري

در ابتدا بايستي لاستيك هاي خودرو كه براي ساخت مصالح مورد استفاده قرار مي گيرند خرد شوند. در اين مرحله نياز به دانه بندي لاستيك وجود دارد يعني از ابعاد سنگدانه اي تا پودر لاستيك بايستي تهيه گردد. اين كار توسط خرد كن ها انجام مي گردد. پس از اينكه خرده لاستيك در ابعاد مناسب تهيه گرديد آماده ساخت مصالح ضايعاتي هستيم.در مرحله بعد اين مواد با نسبت هايي كه پيش از اين توضيح داده شد با سيمان مخلوط مي شوند و به آنها آب اضافه مي گردد تا مصالح حاصله توليد شود. البته حداقل دو دقيقه زمان براي اختلاط لازم است. اين كار توسط بتونير صورت مي پذيرد.در مرحله بعد اين مصالح تازه در قالب ريخته مي شود و بعد از 12 ساعت خشك شده و قابل بهره برداري خواهد بود.اگر قرار باشد مصالح در جاي خاصي مانند جداول يا مانند آن ريخته شود، از بتونير مستقيما به قالبهاي جدولي ريخته و پس از 12 ساعت آن قالب را مي تان باز نمود و از مصالح سبك بازيافتي استفاده نمود.به دليل سبكي بيش از حد اين مصالح استفاده از آن بسيار راحت بوده و باعث خستگي كارگران نمي شود و حمل و نقل بسيار ساده اي دارد.